Hayat işte..

Bugün odam yine sisli.En yakın arkadaşımın hünerlerinden sadece biri bu.
Gözünü kırpmadan insan öldürebiliyor mesela.Büyük bir sabırla yapıyor bunu.İnce ince işliyor zehrini.
Biryerlerden alışığım ben buna.O yüzden samimiyet kurmamız pek uzun sürmedi kendisiyle.
Başı yanmış onunda aşktan.En çok bu yönünden dolayı iyi anlaşıyoruz zaten.
Yanyana geldiğimiz günleri anlatıyorum ona ve aklıma bir düşüyorsun,bir daha kaldıramıyorum oradan seni.
Yanına her geldiğimde gözümü alanın sabah buluşmalarımızda ki yeni doğan güneşin ışığı olduğuna inanmıştım hep.


Seni daha iyi tanıdıktan sonra anladım ki.Işık sendin doğan bizdik.
Hani derlerya insan hata yapar.Bu tam olarak böyle değil diye düşünmediğim hiç olmuyor değil.Çünkü insan hata yapmaya mecbur bırakılır bazen.
Babasının hesap sorduğu küçük bir çocuk gibi hayatta hesabını sorar sizden.
Ben bilerek yapmadım dersin çocuk saflığıyla,ağlamaklı..
Lakin hayat size babanızdan daha acı bir şekide ödetir her zaman bedelini.
Hayat bize hep x'i bulmayı öğretti bu yüzden verilenlerin değerini hiçkimse anlayamadı.Benim eşitliğim sendin derdim,gülerdin.
Kullanmayı sevmedim hiçbir zaman bilirdim ki bugün sana eşitini veren yarın seni birçok bilinmeyenin arasına sokabilir.
Bunları anlayabilseydin,anlatabilseydim kimbilir ilerde bizim formüllerimiz okutulabilirdi okullarda.
Hep ben anlattım sen dinledin.Şimdi bende susuyorum belki bu şekilde anlayabilirim acılarımın nedenini.
Senden sonra çok şeyi değiştirdim hayatımda.Ve hiçkimseye bir daha hayat diyemedim.
Işığın tutukladığı güçsüz gözlere göre değil di benim karanlık şölenim.
Bir tek sana gösterdim hünerimi.Seninle kapattım ben hayat şölenimi.
İyi günler yaşadık biz.Ben yaşattım sen yaşadın.Sen yaşattın ben yaşlandım..

snszhytnaq